แต่มีเพียงไม่กี่คนที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ
และ ‘เขา’ ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนนั้น...
วันแรกที่ได้เจอเขาคนนั้น
ใกล้เคียงกับวันแรกที่ฉันเริ่มใช้ชีวิตเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่กำลังจะเติบโตอยู่บนโลกนี้
เขาเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตที่ฉันทำความรู้จักด้วย
น่าเสียดายที่ฉันจำไม่ได้แล้วว่าบทสนทนาระหว่างฉันกับเขาเป็นไปอย่างไร
ตั้งแต่จำความได้ ฉันจำได้แค่ว่า....
เขาเป็นคนแรกที่ฉันสื่อสารผ่านทางโทรศัพท์ด้วย
เขาเป็นคนที่คอยสอนให้ฉันปั่นจักรยานเป็นหลังจากล้มเหลวมานาน
เขาเป็นคนให้ค่าขนมฉันทุกอาทิตย์ตั้งแต่ยังอยู่ประถม
เขาเป็นคนที่ส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ฉันมาเกือบจะทุกปีการศึกษาตั้งแต่เล็ก
เขาจะคอยให้กำลังใจฉันเสมอทุกครั้งที่แพ้มาหรือพบเจอกับสิ่งเลวร้ายในชีวิต
เขามักจะคอยผลักดันให้ฉันทำในสิ่งที่ถูกต้องโดยไม่ต้องสนใจว่าใครจะว่าอย่างไร
เขาสอนฉันในหลายๆเรื่อง
ทั้งสิ่งที่มีในหนังสือเรียนและสิ่งที่ต้องประสบพบเจอด้วยตนเอง
และเขา....ทำให้ฉันเป็นฉันในทุกวันนี้
เขาคนนั้นที่ฉันเรียกว่าพ่อ.....
ทั้งหมดทั้งมวลที่ได้กล่าวมาเพียงเพื่อจะพูดว่า
ถึงหนูจะไม่ใช่แม่นาค แต่หนูก็รักพ่อมากนะ ❤
